Alchemiczne ścieżki

[Anya_daughteroffire]

- Niesamowite są, prawda? - zagadnęła wskazując na drzewa, które w ciemności wyglądały niezwykle tajemniczo - i pewnie starsze od wielu elfów...Jak chcesz to zatrzymajmy się, tylko poczekajmy na odpowiednie miejsce

[Sepear]

- Piękne są... jednak i im szkodzą wojny. - spojrzał na nią z uśmiechem, lekkim ale zawsze uśmiechem.
- Może niedługo znajdziemy miejsce

[Anya_daughteroffire]

- Czy coś cię trapi? Wybacz, ale wydajesz się dość...

[Sepear]

- Ponury? - odrzekł jej spokojnie.
- Taki już jestem... czasem wolę iść w cieniu...

[Anya_daughteroffire]

Tak - pokiwała głową - cień i smutek skrywają w sobie piękno, ale niewielu potrafi je dostrzec - spojrzała na niego z uwagą - bardzo niewielu

[Sepear]

- Większość tylko w promieniach słońca znajduje otuchę. - spojrzał na nią i uśmiechnął się.
- Na przykład kto by szedł o tej porze... większość śpi o tej porze.

[Anya_daughteroffire]

Też się uśmiechnęła.
- Jedynie ty i ja.